Sıkıntılıyım sıkıntılıyım...Sıkıntılardan sıkıntı, öflemelerden öfleme pöfleme beğeniyorum..Hadi diyorum merviş sıkıntılar biraz hafiflesin, biraz kendine gel öyle yazarsın..Şimdi uyuz uyuz yazılar yazıp hem kendinin hem okuyanların içini karartma ... Ama bitmiyor ki mübarek..!
Bir taraftan ülkemin hali bir taraftan benim halim bir türlü düzelemiyor, görünen o ki her ikisinin de kendine gelmesi için zamana hem de uzun zaman ihtiyacımız var...Yani sabırlı olmak, beklemek ve vazgeçmemek lazım...Atar yapmadan sakince ama kararlı davranmak lazım...Tam da benim gibi aslan burcu sabırsız bir kadına göre bir iş...
Öncelikle gezi olayları,gazetecilerin ve diğer muhalif kişilerin patır patır işten çıkarılması, ardından Mısır olayları ve bu olaylar karşısında devletimizin aldığı tavırlar, bunların üstüne Suriye görüşmeleri ve son olarak da ODTÜ ormanına yapılan hukuksuz ve rant amaçlı saldırı ülkeyi gerim gerim germekle kalmayıp ekonomimizi ve haleti ruhiyemizi de mahvetti.Yapabildiğimiz tek şey hayati tehlikeyi göze alıp gösterilere katılmak ve sosyal medya aracılığıyla görüşlerimizi paylaşmak. Ne yapabiliriz ki ? Demokrasi dediğimiz muhteşem populist sistem bizi sandığa kadar beklemeye mecbur ediyor.... :(
Kendi hayatımla ilgili ise tam bir kaos yaşıyorum.Hayatımın en iyi iş fırsatını yakalayıp eşimle ortak bir karar alarak geçici olarak kalmak üzere İstanbul'a ailemin yanına geldim. Bu plana göre ben işe başlayacağım, E. iş bulup İstanbul'a gelecek,birlikte ev tutup mutlu mesut yaşayacağız.
Buraya kadar herşey mantıklı idi. Tabi ki bnm muhterem kocam İngiltere'de iş bulmasaydı...Adamın ilk etapta iş aramasına sebep olan şey benim kariyer planlarımdaki değişiklik iken şimdi bana ben gideyim sen de gel orda yaşayalım yapması beni benden alıyor!!
Bir taraftan bir aydır bulunduğum şehirdeki trafik, kirlilik, pahalılık ve hoyratlık beni tiksindiriyor, çocuklarımı -şu an düşünmesek bile bir gün olacak elbet- bu pis ve sağlıksız şehirde yetiştirmek isteyip istemediğimden emin olamıyorum , bi taraftan -artık 26 yaşıma geldim,- İngiltere'ye gidip döndüğümde iş bulamamaktan ve kariyer potansiyelimi harcamaktan korkuyorum... Bir taraftan E için 3 sene boş boş Ankara 'da yaşadığımı hatırlayıp fedakarlık yapma sırasının şimdi onda oldugunu düşünüyorum, diğer taraftan onun da bir kariyeri oldugunu ve onun kararlarına saygı göstermem gerektiğini düşünüyorum...Of ki ne of..
Tükendim demiş miydim ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder